Free Jazz in de Jazzmix
In de Jazzmix van 17 augustus a.s. besteed ik aandacht aan de Free Jazz. Gewoonlijk laat ik hiervan in de Jazzmix nooit wat horen. Het zijn vaak lange stukken en lang niet alle jazzliefhebbers genieten er van. De muziek is hard en komt wat agressief over met sterke dissonanten.
Free jazz is ontstaan in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. De manier van improviseren door deze avant-gardische muzikanten wijkt sterk af van de toen gangbare manier van jazz-improvisatie. Er zijn veel tempowisselingen en er is geen vaste akkoordopvolging. Het zijn meestal ook kleine bands. Een van de bekendste Free Jazz-muzikanten is tenorsaxofonist Pharoah Sanders. Van zijn band draai ik in de Jazzmix het album ‘Black Unity’ uit 1971.
Pharoah Sanders is de bijnaam van Farrell Sanders. Hij kreeg die naam van de jazzcomponist, bandleider en pianist Sun Ra met wie hij veel optrad.
Sanders is nu 67 jaar. Hij werd geboren in Arkansas en begon zijn carrière als tenorsaxofonist in California. In 1961 vertrok hij naar New York waar hij vier jaar later ging spelen bij de band van John Coltrane. Hier begon hij naam te maken, maar ging hij ook steeds meer in de richting van de avant-garde jazz. Het zijn vooral de albums Ascension en Meditations die hij met Coltrane opnam in 1965 die zijn faam vestigde. Sanders ontwikkelde daarna al heel snel een geheel andere stijl dan Coltrane, hoewel hij toch wel sterk beïnvloed werd door zijn samenwerking met hem. Hij liet zijn Free Jazz vooral horen op albums die hij met anderen maakte. Pas in de jaren zeventig begon hij steeds meer eigen albums op te nemen. ‘Black Unity’ is er daar een van. Na de jaren zeventig zakte de belangstelling voor de Free Jazz wat weg. Pas sinds de eeuwwisseling is die belangstelling weer wat teruggekomen en ontstond er weer interesse voor Free Jazz. Sanders begon ook weer op te treden en albums uit te brengen. Het stuk dat ik in de Jazzmix draai, duurt ongeveer 37 minuten. Ga er dus maar eens voor zitten. Je hoort de tenorsaxofonisten Pharoah Sanders en Carlos Garnett, Lawrence Killian op congas en balafoon (de Afrikaanse variant van onze xylofoon), de bassisten Stanley Clarke en Cecil McBee, de drummers Billy Hart en Norman Connors, pianist Joe Bonner en trompettist Marvin ‘Hannibal’ Peterson.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten